Cena nieswojego życia czyli lekcja Saturna w Rybach

Karol był młodym mężczyzną,  którego cechowała ogromna wrażliwość i współczucie do ludzi  – do tego stopnia, że nierzadko poświęcał swój własny dobrostan, by uszczęśliwić bliskich. Często potrafił zrezygnować ze spraw  dla siebie ważnych i mniej ważnych, byleby nie tworzyć niepotrzebnych napięć i sprawić przyjemność, czy też przynieść ulgę innym.

Przykładowo – przyjeżdżał więc w odwiedziny do rodziców w weekend zawsze ubrany w spodnie na kant których szczerze nienawidził. Przyodziewał się w nie jednak,  bo schorowana nerwowo matka łatwo wpadała w histerię, gdy nosił ubrania w jej pojęciu niechlujne.

Kiedy ekipa remontowa zamieniła przez nieuwagę przyłącza ciepłej i zimnej wody w jego nowonabytym mieszkaniu tak, że do spłuczki w toalecie płynęła ciepła, natomiast pod prysznicem wyłącznie zimna – zagryzł zęby i dopłacił jeszcze raz tyle za naprawienie błędu, ponieważ szef ekipy remontowej był bliskim przyjacielem jego brata. O położeniu tematu na stole i konfrontacji nie było mowy- w końcu to prawie rodzina, a przecież rodzina jest najważniejsza. No a pieniądze rzecz nabyta – się jakoś zarobi 😉

Karol dbał więc o relacje najlepiej jak w swoim pojęciu umiał i był w tym autentycznie szczery. Jego przekonanie, że jeśli kochać bliskich to ponad wszystko – nawet siebie. Analogiczną postawę żywił do swojego przyjaciela -Stanisława.

W pewnym momencie życie wystawiło ich relację na próbę: pech chciał,  że serce skradła im ta sama dziewczyna. Dodać tu jeszcze należy, że Pola (bo tak miała na imię) Karolowi nie tylko się spodobała – dobrze czuł, że to właśnie jest ona kobietą, z którą chciałby spędzić życie. Dla mężczyzn takie sprawy są raczej oczywiste i łatwe do rozpoznania.

Jednak w całym układzie to  Stanisław był „tym”, do którego kobiety lgną jak ćmy do światła. Był tym starszym, lepszym, wspanialszym. Poza tym to on pierwszy Polę znalazł no i rzecz jasna miał w relacji wobec niej „pierwszeństwo”. Było dla niego ogromnym szokiem kiedy okazało się na samym początku, że Pola po prostu  nie chciała go mieć za życiowego partnera. Wcześniej każda inna byłaby wniebowzięta, gdyby otrzymała od Stanisława tyle serca i uwagi co ona. Jednak pomimo dostąpienia zaszczytu wystąpienia  w roli obiektu stanisławowych westchnień – wybrała uczciwość. Dlatego zdecydowała się nie wchodzić w relację co do której nie była przekonana i która byłaby wynikała z oszukiwania swoich własnych uczuć . Uczciwie i wprost o tym zakomunikowała.

Odrzucenie było dla Stanisława szokiem – w końcu do tej pory to on wszystkie kobiety zostawiał, a nie odwrotnie! Stanisławowi po prostu się nie odmawia – a jak się to robi – to się ponosi tego konsekwencje.

Dlatego też wraz z „życzliwą” Poli koleżanką (Adrianą) zadbali o to, by bliższe i dalsze kręgi znajomych dobrze wiedziały jak bardzo niespełna rozumu jest kobietą. W końcu  było ich już dwoje, mogli więc zawiązać „klub przez Polę pokrzywdzonych”. Adriana wcześniej  przyjaźniąc się z Polą znała jej słabe strony i szczegóły na temat  życia. Dzięki temu łącząc ze Stanisławem siły, udało im się utkać efektywny czarny PR. Zrobili to jednak w sposób bardzo wyrafinowany tak, by wyszło na to że Pola jest w jakiegoś rodzaju zapaści czy braku przytomności umysłowej i dlatego będzie bezpieczniej dla wszystkich jeśli się od niej odsuną. No a oni w sumie to się o Polę martwią i mają nadzieję, że po jakimś czasie minie jej zamlgenie umysłu i że może kiedyś znów się zobaczą.

Karol czuł  się wewnętrznie rozdarty. Ciągnęło go do Poli bardzo i podejrzewał, że z ich relacji mogłoby wyniknąć coś naprawdę bardzo dobrego, ponieważ mieli ze sobą świetne  flow. Jednak wskutek tego co na jej temat mówiono nie był pewien czy też nie zostanie odrzucony (w końcu skoro odrzuciła wspaniałego Stanisława, to dlaczego miałaby się nim zainteresować? A może też coś faktycznie było z tą Polą nie tak, skoro jej bliska niegdyś koleżanka została równie mocno “źle” przez Polę potraktowana jak Stanisław?) Robił oczywiście wiele żeby swoje uczucia do Poli wyprzeć i ich nie widzieć, jednak z trudem udawało mu się siebie samego oszukiwać i przypłacał to chorobami oraz złym samopoczuciem.

 Inna strona jego jestestwa jednocześnie czuła bardzo dobrze, że to co rozpowiadają na temat Poli Stanisław i Adriana jest głęboką nieprawdą i słowami obliczonymi na to, by jej zaszkodzić.  Chciał się nawet w pewnym momencie  z Polą spotkać i porozmawiać by wyjaśnić swoje wątpliwości – jednak w ostatniej chwili zrezygnował, ponieważ Adriana przekonała go że nie warto. Pod jej wpływem  doszedł do wniosku, że nie może tego zrobić przyjacielowi i że nie ma siły na tego rodzaju konfrontację.  Zachował milczenie. Postanowił „dla dobra wszystkich” za radą Adriany nie generować dodatkowych napięć i zająć się swoim życiem.

Jak życie Karola potoczyło się dalej?

Dość powiedzieć, że dzisiaj nasz  Karol dzielnie trwa przy boku partnerki której co prawda nie kocha, jednak jest z nią w imię dobra dziecka, które im się „przytrafiło”. Jak się domyślacie „przytrafienie” zaistniało z uwagi na fakt, iż aktualna partnerka zadbała o to wbrew woli i chęci Karola 😉 Karol jeszcze nie wie, że minie jakiś czas i zacznie matkę swojego dziecka zdradzać, zadając ból którego chciał wcześniej ofiarnie wszystkim dookoła oszczędzić. Nie wie, że dopiero po czasie okaże się jak mocno isntrumentalną postawę miał wobec niego od zawsze Stanisław. Jak bardzo opuści go kiedy Karol będzie zalewany ciężarem kolejnych uwikłań w które wplącze się w wyniku swojej naiwności, spolegliwości i przyzwalania, żeby jego życie było jak piórko niesione wiatrem.  Będzie popadał w kolejne przypadkowe relacje, będzie miał więcej przypadkowych dzieci z niekochanymi przez siebie kobietami.  Z czasem zacznie siebie nienawidzić i sobą gardzić – uciekać w pracę, alkohol i inne dystraktory.  Stanie się dokładnie tym kim tak bardzo nie chciał być – człowiekiem zadającym ból swoim bliskim.

Dopiero później, w swoich  bardzo dojrzałych latach dowie się, że Pola odwzajemniała jego uczucia i że cała sytuacja w jakiej się znaleźli ona, Karol i Stanisław była dla niej na tyle niezręczna, że  zdecydowała się ich nie ujawniać gdyż nie chciała między mężczyznami stawać i niszczyć ich przyjaźni. Postanowiła poczekać na decyzję i ruch Karola – jednak kiedy nie pojawił się na umówionym spotkaniu, wiedziała że tu już nie ma co za bardzo liczyć na dalszy ciąg tej historii.  

Dopiero czas przyniesie Karolowi wiedzę jakie nieprawdy na  temat Poli rozpowiadała Adriana. Jednak najbardziej zaboli go, kiedy dowie się, że Adriana wiedziała o uczuciach Poli do niego i że jej działanie było z premedytacją obliczone na to by ich od siebie oddzielić. Że tak naprawdę stał się marionetką i narzędziem w rękach Stanisława i Adriany służącą temu, by zadawać Poli ból.